1911, 15 Μαΐου
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ βρίσκει τον John Ροκφέλερ και την δική του εταιρεία, την Trust, ενόχους για διαφθορά, για παράνομες επιχειρηματικές πρακτικές και εκβιασμούς. Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης, ολόκληρη η Rockefeller Standard Oil-Trust, η μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου και όλων των εποχών, καταδικάστηκε σε διάλυση. Ωστόσο, ο Ροκφέλερ ήταν ήδη πάνω από το Ανώτατο Δικαστήριο και δεν σκοτίστηκε καθόλου για την απόφαση αυτή.
1913
Για να διαλύσει τις δημόσιες και πολιτικές πιέσεις που ασκούνταν σε αυτόν και άλλους ληστές-βαρόνους, ο Ροκφέλερ χρησιμοποιεί το κόλπο που ονομάζεται «charity- φιλανθρωπία», όπου τα παράνομα κέρδη από τις ληστρικές πρακτικές του στην επιχείρηση πετρελαίου, χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Αυτός ο φορολογικός παράδεισος χρησιμοποιήθηκε στρατηγικά για να αναλάβει τον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στις ΗΠΑ...
Tο Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν ο οργανισμός βιτρίνα για μια νέα παγκόσμια επιχειρηματική προσπάθεια του Ροκφέλερ και των συνεργών του. Αυτή η νέα επιχείρηση ονομάστηκε επενδυτική φαρμακευτική βιομηχανία. Οι δωρεές από το Ίδρυμα Ροκφέλερ πήγαιναν μόνο σε ιατρικές σχολές και νοσοκομεία. Αυτοί οι θεσμοί μετατράπηκαν σε ιεραπόστολους μιας νέας γενιάς εταιρειών: τις εταιρείες κατασκευής πατενταρισμένων, συνθετικών φαρμάκων.
Αυτή ήταν και η εποχή που ανακαλύφθηκαν οι πρώτες βιταμίνες. Σύντομα κατέστη σαφές ότι αυτά τα φυσικά μόρια είχαν ζωτικής σημασίας οφέλη για την υγεία και ότι ήταν σε θέση να αποτρέψουν πολλές χρόνιες παθήσεις. Τα πρώτα βιβλία εμφανίστηκαν καταγράφοντας έρευνες, που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν, σχετικά με τα οφέλη των βιταμινών για την υγεία. Αυτά τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα μόρια είχαν μόνο ένα μειονέκτημα: ήταν μη κατοχυρώσιμα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Έτσι, στα πρώτα χρόνια ύπαρξής της, η επενδυτική φαρμακευτική βιομηχανία, αντιμετώπιζε ήδη μια θανάσιμη απειλή: εάν οι βιταμίνες και οι άλλες μικροθρεπτικές ουσίες προωθούντο στα προγράμματα δημόσιας υγείας, θα καθιστούσαν απαγορευτική την ανάπτυξη οποιασδήποτε σημαντικής επενδυτικής δραστηριότητας βασισμένης σε πατενταρισμένα φάρμακα. Η εξάλειψη αυτού του ανεπιθύμητου ανταγωνισμού από τα φυσικά μικροθρεπτικά συστατικά, αποτέλεσε επομένως ζήτημα ζωής και θανάτου για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις.
1918
Το Ίδρυμα Ροκφέλερ χρησιμοποιεί την επιδημία της ισπανική γρίπης - και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (που ήταν από τότε ελεγχόμενα) - για να ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών ενάντια σε όλες τις μορφές φαρμάκων που δεν καλύπτονται από διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, όλες οι ιατρικές σχολές στις Η.Π.Α., τα περισσότερα νοσοκομεία και η αμερικανική ιατρική ένωση, έγιναν ουσιαστικά πιόνια στην σκακιέρα της στρατηγικής του Ροκφέλερ να υποτάξει ολόκληρο τον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης κάτω από το μονοπώλιο της φαρμακευτικής βιομηχανίας.
Μεταμφιεσμένο ως «Μητέρα Τερέζα», το Ίδρυμα Ροκφέλερ χρησιμοποιήθηκε επίσης για να κατακτήσει ξένες χώρες και ολόκληρες ηπείρους μέσω της φαρμακευτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας - όπως ακριβώς ο ίδιος ο Ροκφέλερ είχε κάνει πριν από μερικές δεκαετίες με την πετροχημική επενδυτική του δραστηριότητα.
1925
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στη Γερμανία, ιδρύθηκε το πρώτο χημικό/φαρμακευτικό καρτέλ προκειμένου να ανταγωνιστεί την προσπάθεια του Ροκφέλερ για τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς φαρμάκων. Υπό την ηγεσία των γερμανικών πολυεθνικών εταιρειών Bayer, BASF και Hoechst, το καρτέλ της I.G. Farben ιδρύθηκε με συνολικό αριθμό εργαζομένων που ξεπέρασε τις 80.000. Ο αγώνας για παγκόσμιο έλεγχο είχε ξεκινήσει.
1929, 29 Νοεμβρίου
Τα καρτέλ των Ροκφέλερ (U.S.A.) και I.G. Farben (Γερμανία) αποφάσισαν να διαιρέσουν ολόκληρο τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής – για το ίδιο έγκλημα που είχε καταδικαστεί ο Ροκφέλερ 18 χρόνια νωρίτερα, όταν το τραστ του είχε χωρίσει τις ΗΠΑ σε "ζώνες ενδιαφέροντος".
1932/33
Το καρτέλ της I.G. Farben, εξίσου άπληστο, αποφασίζει να μην δεσμεύεται πλέον από τους περιορισμούς του 1929. Υποστηρίζει έναν ανερχόμενο Γερμανό πολιτικό, ο οποίος υπόσχεται στην I.G. Farben να κατακτήσει στρατιωτικά τον κόσμο γι 'αυτούς. Με εκατομμύρια δολάρια από δωρεές για την προεκλογική του εκστρατεία, ο πολιτικός αυτός άρπαξε την εξουσία στη Γερμανία, μετάτρεψε τη γερμανική δημοκρατία σε δικτατορία και τήρησε την υπόσχεσή του να ξεκινήσει τον κατακτητικό πόλεμο, έναν πόλεμο που σύντομα έγινε γνωστός ως Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος.
Σε κάθε χώρα που εισέβαλλε ο στρατός του Χίτλερ με τις αιματοβαμμένες μπότες της Βέρμαχτ, λήστευε τις χημικές, πετροχημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες για να τις προσφέρει - δωρεάν - στην αυτοκρατορία της I.G. Farben.
1942 – 45
Προκειμένου να εδραιωθεί η παγκόσμια ηγεμονία του με τα πατενταρισμένα φάρμακα, το καρτέλ της I.G. Farben δοκιμάζει τις κατοχυρωμένες με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φαρμακευτικές ουσίες σε κρατούμενους συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, το Νταχάου και σε πολλές άλλες περιοχές. Τα έξοδα για τη διεξαγωγή αυτών των απάνθρωπων μελετών μεταφέρθηκαν απευθείας από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των Bayer, Hoechst και BASF στους τραπεζικούς λογαριασμούς των SS που κατείχαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
1945
Το σχέδιο της I.G. Farben, να αναλάβει τον έλεγχο των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου και φαρμάκων, απέτυχε. Οι ΗΠΑ και οι άλλες συμμαχικές δυνάμεις κέρδισαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, πολλοί στρατιώτες των Η.Π.Α. και των συμμάχων έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και η ανταμοιβή των συμμάχων ήταν μικρή σε σύγκριση με τις ανταμοιβές των άλλων. Οι εταιρικές μετοχές των ηττημένων, I.G. Farben, πήγαν στο τραστ των Ροκφέλερ (U.S.A.) και Rothschild / J.P. Morgan (U.K.).
1947
Στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου της Νυρεμβέργης, 24 διευθυντές από την Bayer, BASF, Hoechst και άλλα στελέχη του καρτέλ της I.G. Farben είχαν δικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτά τα εγκλήματα περιλάμβαναν: ηγεσία επιθετικού πολέμου, θέσπιση της δουλείας και διάπραξη μαζικών δολοφονιών. Στο τελευταίο του μήνυμα, ο Γενικός Εισαγγελέας των Ηνωμένων Πολιτειών, Telford Taylor, συνόψισε τα εγκλήματα που διέπραξαν αυτοί οι εταιρικοί εγκληματίες με τα εξής λόγια: "Χωρίς την I.G. Farben, ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ήταν εφικτός ".
Απροσδόκητα, οι πραγματικοί ένοχοι για το θάνατο των 60 εκατομμυρίων ανθρώπων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου – τα στελέχη της I.G. Farben - έλαβαν τις πιο ήπιες ετυμηγορίες. Ακόμη και εκείνα τα στελέχη που ευθύνονται άμεσα για τα εγκλήματα στο I.G. Άουσβιτς έλαβαν μόνο δώδεκα χρόνια στη φυλακή. Έκπληκτοι; Δεν πρέπει να είστε.
Μέχρι το 1944 ο Νέλσον Ροκφέλερ είχε ήδη εισέλθει στην εκτελεστική εξουσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ξεκίνησε ως Υφυπουργός και κατέληξε μερικά χρόνια αργότερα ως Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου Τρούμαν για Ειδικές Υποθέσεις. Με άλλα λόγια, στις κρίσιμες συγκυρίες του 20ού αιώνα, τα συμφέροντα του Ροκφέλερ συμμετείχαν άμεσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αποφάσισαν το μεταπολεμικό σχήμα του κόσμου και τη διανομή του πλούτου του.
Ως εκ τούτου, υπό την επήρεια του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, οι αποφάσεις στη Νυρεμβέργη εναντίον των διευθυντών της I.G. Farben μπορούν εύκολα να εξηγηθούν. Σε αντάλλαγμα για την ανάληψη των εταιρικών μετοχών της I.G. Farben, και επομένως του παγκοσμίου ελέγχου της βιομηχανίας πετρελαίου και φαρμάκων, ο Νέλσον Ροκφέλερ έπαιξε το ρόλο του, με αποτέλεσμα οι πραγματικοί ένοχοι του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου να μην κρεμαστούν. Στην πραγματικότητα, και όπως θα δούμε, ήταν χρήσιμοι.
1949
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ιδρύθηκε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που το σύνταγμα και η κοινωνία ενός βιομηχανικού έθνους θα μπορούσαν να σχεδιαστούν και να διαμορφωθούν ως φρούριο της φαρμακευτικής επενδυτικής βιομηχανίας - μια υπερατλαντική προοπτική των συμφερόντων του Ροκφέλερ.
Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, οι διαχειριστές της I.G. Farben που καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη απελευθερώθηκαν από τη φυλακή και επέστρεψαν στις προηγούμενες θέσεις τους ως ενδιαφερόμενα μέρη των συμφερόντων του Ροκφέλερ. Ο Fritz Ter Meer, για παράδειγμα, καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης για τα εγκλήματά του στο Άουσβιτς και επέστρεψε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της μεγαλύτερης φαρμακευτικής πολυεθνικής, της Bayer, μέχρι το 1963!
1945 – 49
Ο ρόλος των αδελφών Ροκφέλερ δεν περιοριζόταν στην ανάληψη των παγκόσμιων μονοπωλίων των επιχειρήσεων πετρελαίου και φαρμάκωνν. Χρειάστηκαν επίσης να δημιουργήσουν το πολιτικό πλαίσιο για να ευδοκιμήσουν αυτές οι επιχειρήσεις. Επομένως, υπό την επιρροή τους, τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθηκαν το 1945 στο Σαν Φρανσίσκο. Για να καταλάβουν τον πολιτικό έλεγχο του μεταπολεμικού κόσμου, τρεις χώρες - ηγέτες εξαγωγών φαρμάκων - είχαν όλο το λόγο και 200 άλλα έθνη έγιναν απλοί θεατές.
Οι οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών, όπως η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), οι οποίες ιδρύθηκαν ως οργανισμοί που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν την ευημερία των λαών του κόσμου, σύντομα αποδείχθηκαν ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα πολιτικά όπλα των παγκόσμιων συμφερόντων του πετρελαίου και των φαρμάκων.
1963
Εκ μέρους των συμφερόντων του Ροκφέλερ, η κυβέρνηση της φαρμακευτικής μπανάνας (insane or extremely silly) της Γερμανίας πρωτοστάτησε σε μία από τις πιο διαβόητες προσπάθειες που έγιναν ποτέ στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Υπό την προάσπιση της προστασίας των καταναλωτών, εγκαινίασε μια σταυροφορία μήκους τεσσάρων δεκαετιών για την απαγόρευση των θεραπειών βιταμινών και άλλων φυσικών, μη κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσεγγίσεων υγείας σε όλες τις χώρες μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Ο στόχος ήταν απλά να απαγορευτεί οποιοσδήποτε και όλος ο ανταγωνισμός για την επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με πατενταρισμένα φάρμακα. Το σχέδιο ήταν απλό: να αντιγραφεί για ολόκληρο τον κόσμο αυτό που είχε ήδη επιτευχθεί στην Αμερική τη δεκαετία του 1920 - ένα μονοπώλιο στην υγειονομική περίθαλψη για τις επενδυτικές επιχείρησεις των πατενταρισμένων φαρμάκων.
Δεδομένου ότι η αγορά για τις φαρμακευτικές επενδύσεις εξαρτάται από τη συνεχιζόμενη ύπαρξη ασθενειών, τα φάρμακα που αναπτύχθηκαν δεν προορίζονταν να προλαμβάνουν, να θεραπεύουν ή να εξαλείφουν ασθένειες. Έτσι, ο στόχος της παγκόσμιας στρατηγικής ήταν να μονοπωλήσει την υγεία για δισεκατομμύρια ανθρώπους, με χάπια που καλύπτουν με τα βίας τα συμπτώματα και σχεδόν ποτέ δεν αντιμετωπίζουν τη ρίζα της νόσου. Η στέρηση δισεκατομμυρίων ανθρώπων από την πρόσβαση σε σωτήριες για την ζωή πληροφορίες σχετικά με τα οφέλη για την υγεία από φυσικές προσεγγίσεις, ενώ παράλληλα καθιέρωσε μονοπώλιο με φάρμακα που είναι κατά μεγάλο μέρος αναποτελεσματικά και συχνά τοξικά, κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, προκάλεσε ασθένειες και θάνατο σε μέγεθος γενοκτονίας.
Αυτή η επιδημία περιττής αναπηρίας και θανάτου από τη φαρμακοβιομηχανία με ασθένειες είναι απαράμιλλη στην ιστορία.
Ο Linus Pauling και άλλοι επιφανείς επιστήμονες αξίζουν έπαινο για το γεγονός ότι διατηρούσαν ανοιχτή την πόρτα της γνώσης σχετικά με τα οφέλη για την υγεία των βιταμινών και άλλες αποτελεσματικές φυσικές προσεγγίσεις υγείας. Εάν δεν ήταν αυτοί, θα ζούσαμε ήδη σε φυλακές υγείας, φυλασσόμενοι από τους πορτιέρηδες της φαρμακευτικής επιχείρησης με ασθένειες που έχουν η ιατρική, η πολιτική και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ο Linus Pauling θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αναγνώρισε τη σπουδαιότητα της πρώιμης έρευνας του Dr. Rath για τις βιταμίνες και τις καρδιαγγειακές παθήσεις και ότι κάλεσε τον Δρ Rath να συμμετάσχει μαζί του τα τελευταία χρόνια για να συνεχίσει τη δουλειά του.
1990 – 92
Αυτά τα χρόνια θα σημειωθούν στην ιστορία ως η αρχή του τέλους της φαρμακευτικής δραστηριότητας με ασθένειες. Σε μια σειρά επιστημονικών δημοσιεύσεων, σε ορισμένες από τις οποίες ο Δρ. Rath κάλεσε τον Linus Pauling να συμμετάσχει μαζί του ως συν-συγγραφέας, ο Δρ. Rath διαπίστωσε έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών ως κύρια αιτία των ασθενειών. Σ’ αυτές τις ασθένειες περιλαμβάνονται οι καρδιακές προσβολές, η υψηλή αρτηριακή πίεση, τα διαβητικά κυκλοφορικά προβλήματα, ο καρκίνος και ακόμη και ασθένειες ανοσολογικής ανεπάρκειας, συμπεριλαμβανομένου του AIDS.
Σαν ένας Σέρλοκ Χολμς της επιστήμης, ο Δρ. Rath ιχνηλάτησε την πραγματική αιτία αυτών των ασθενειών και διαπίστωσε ότι είχαν σκόπιμα νεφελοποιηθεί ή ακόμη και κρυφτεί από εκατομμύρια ανθρώπους για ένα μόνο σκοπό: την τροφοδότηση της ακόρεστης απληστίας της φαρμακευτικής επιχείρησης με ασθένεια.