Σχέδιο Υγείας χωρίς Ομοιοπαθητική

Γίνεται να εφαρμοστεί Γενικό Σχέδιο Υγείας στην Κύπρο το οποίο να μην καλύπτει την Ομοιοπαθητική Ιατρική;

Βεβαίως και γίνεται! Αυτή είναι η αυθόρμητη απάντηση που ο καθένας μπορεί να δώσει σε αυτήν την ερώτηση. Και αυτή είναι άλλωστε και η δική μου απάντηση, παρόλο που είμαι ομοιοπαθητικός γιατρός. Το ΓΕ.Σ.Υ μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει χωρίς την Ομοιοπαθητική Ιατρική!

Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει στην συνέχεια είναι: Τι είδους ΓΕ.Σ.Υ θα είναι όταν δεν θα προσφέρει κάλυψη Φυσικών Θεραπειών, όπως είναι η Ομοιοπαθητική;

Η απάντηση είναι απλή: Θα είναι ένα φαρμακοκεντρικό Γενικό Σχέδιο Υγείας που ΔΕΝ θα προσφέρει απολύτως τίποτε καινούριο, στον τομέα της πραγματικής θεραπείας των ψυχοδιανοητικών και σωματικών προβλημάτων των πασχόντων συνανθρώπων μας.

Αν το ΓΕ.Σ.Υ εφαρμοστεί σωστά, ελπίζουμε τουλάχιστον να ανακουφίσει τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν οικονομικούς πόρους, στις περιπτώσεις που χρειάζεται να νοσηλευτούν ή να χειρουργηθούν. Ελπίζουμε επίσης να οργανωθούν σωστά τα τμήματα πρώτων βοηθειών και τα τμήματα εντατικής θεραπείας, όπου σώζονται πραγματικά ζωές, όπως για παράδειγμα σε περιπτώσεις ανθρώπων που παθαίνουν έμφραγμα ή προσέρχονται στο νοσοκομείο με τραύματα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις αναμένουμε ότι το Γενικό Σχέδιο Υγείας θα προσφέρει πραγματικά στους συνανθρώπους μας.

Αλλά τόσο στις οξείες όσο και στις χρόνιες ασθένειες ΔΕΝ θα υπάρξει αλλαγή όσον αφορά την αντιμετώπισή τους.

Στον θεραπευτικό τομέα υπάρχει ή έννοια της «θεραπείας» (treatment), όπου «χειριζόμαστε» την ασθένεια και παίρνουμε χημικά φάρμακα δια βίου. Αν π.χ κάποιος έχει υπέρταση, ψηλή χοληστερίνη, διαβήτη κλπ, η συμβουλή του συμβατικού γιατρού είναι να παίρνει τα χημικά του φάρμακα «όσο ζει». Αυτή δεν είναι βέβαια πραγματική θεραπεία. Είναι ένας χειρισμός της ασθένειας και μια καταστολή των συμπτωμάτων, με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες στην πραγματική υγεία και το επίπεδο της υγείας του ασθενούς.

Υπάρχει από την άλλη, η πραγματική θεραπεία με την έννοια της επαναφοράς της ισορροπίας στον οργανισμό, δηλαδή επαναφορά της ίασης.

Αυτό επιτυγχάνεται σε σημαντικό βαθμό όταν αντιμετωπίζουμε ολιστικά τον πάσχοντα οργανισμό και κινητοποιούμε τις θεραπευτικές του δυνάμεις, με κατάλληλα ιδιοσυγκρασιακά ομοιοπαθητικά φάρμακα. Παρόλο που δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε τα πάντα με την Ομοιοπαθητική, μπορούμε εν τούτοις να θεραπεύσουμε πάρα πολλά προβλήματα υγείας που η συμβατική ιατρική απλώς τα ανακουφίζει και τα καταπιέζει. Το πιο απλό παράδειγμα: οι πονοκέφαλοι και οι ημικρανίες. Με την Ομοιοπαθητική θεραπεύονται («γιανίσκουν») οι ημικρανίες, ενώ με την συμβατική ιατρική ανακουφίζονται με παυσίπονα.

Στο ΓΕ.Σ.Υ λοιπόν οι άνθρωποι που πάσχουν από χρόνιες σωματικές η ψυχικές ασθένειες θα συνεχίσουν να λαμβάνουν τα ίδια χημικά φάρμακα για να ανακουφίσουν τις παθήσεις τους, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξει οτιδήποτε στον τομέα της πρόληψης των ασθενειών και στον τομέα της πραγματικής ίασης των πασχόντων συνανθρώπων μας.

Αλλά και στην αντιμετώπιση των οξέων καταστάσεων υγείας, όπως είναι μια εμπύρετη βρογχίτιδα, μια ουρολοίμωξη, μια πυώδης αμυγδαλίτιδα, μια πνευμονία, μια τενοντίτιδα, μια γρίπη, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Οι ασθενείς θα εξακολουθήσουν να φορτώνονται με τα χημικά φάρμακα (αντιβιοτικά, παυσίπονα κλπ), ενώ θα μπορούσαν όλες αυτές οι καταστάσεις να αντιμετωπιστούν με κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία κινητοποιούν τις θεραπευτικές δυνάμεις του ίδιου του οργανισμού, με αποτέλεσμα ο οργανισμός ουσιαστικά να αυτοθεραπεύεται, χωρίς να επιβαρύνεται με τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων.

Οι Ομοιοπαθητικοί γιατροί θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε εδώ και 33 χρόνια εδώ στην Κύπρο. Να βοηθούμε δηλαδή τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, όχι μόνο να ανακουφίζονται αλλά και να θεραπεύονται τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Θα χαιρόμασταν χαράν μεγάλην, αν αυτοί που κινούν τα νήματα και παίρνουν αποφάσεις, επέτρεπαν κάλυψη της Ομοιοπαθητικής Θεραπείας στα πλαίσια του ΓΕ.Σ.Υ. Θα ήμασταν από τους πρώτους που θα εντασσόμασταν για να προσφέρουμε στους πάσχοντες τις υπηρεσίες μας χωρίς να χρειάζεται να επιβαρύνονται οικονομικά. Προς το παρόν αυτό δεν είναι εφικτό. Το Υπουργείο Υγείας, ο Ο.Α.Υ, ο Ιατρικός Σύλλογος, η Βουλή, όλοι αυτοί και άλλοι, έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι εκτός ΓΕ.Σ.Υ.

Το Σχέδιο Υγείας του οποίου ζούμε τα γεννητούρια, μπορεί σίγουρα να προχωρήσει χωρίς την Ομοιοπαθητική και τις άλλες επιστημονικά τεκμηριωμένες Φυσικές Θεραπείες. Θα είναι όμως ένα λειψό, φαρμακοκεντρικό και όχι ανθρωποκεντρικό σύστημα περίθαλψης.

Ελπίζουμε κάποια στιγμή, οι κρατούντες να λάβουν υπ’ όψιν τους περισσότερο τους πολίτες και την υγεία τους παρά τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και να εντάξουν και την Ομοιοπαθητική Ιατρική στο Γενικό Σχέδιο Υγείας.