Κείμενο του Αμερικανού Παιδιάτρου Robert Mendelsohn, μεταφρασμένο στα ελληνικά, από το βιβλίο του με τίτλο: How to raise a healthy child …in spite of your Doctor

Σημείωση: Το κείμενο αυτό δεν είναι πρόσφατο. Γράφτηκε πριν 30 χρόνια, αλλά παραμένει επίκαιρο και σήμερα.

Η ιλαρά είναι μια μεταδοτική ιογενής νόσος η οποία μπορεί να μεταδοθεί με το άγγιγμα αντικειμένων που χρησιμοποιήθηκαν από ήδη μολυσμένα άτομα. Στην αρχή της νόσου ο ασθενής νιώθει κουρασμένος, έχει ελαφρύ πυρετό και εμφανίζει πονοκέφαλο και πόνους στην πλάτη. Τα μάτια έιναι κόκκινα και μπορεί να είναι ευαίσθητα στο φως. Ο πυρετός ανεβαίνει προοδευτικά μέχρι την τρίτη ή τέταρτη μέρα, οπότε φτάνει μέχρι και στους 40 βαθμούς.

Μερικές φορές μικρά άσπρα στίγματα μπορούν να εμφανιστούν μέσα στο στόμα και ένα εξάνθημα με μικρά ροδαλά στίγματα εμφανίζεται κάτω από τα όρια του τριχωτού και πίσω από τα αυτιά. Αυτό το εξάνθημα εξαπλώνεται προς τα κάτω, για να καλύψει ολόκληρο το σώμα σε περίπου 36 ώρες. Τα ροδαλά στίγματα μπορεί να συνυπάρχουν, αλλά ξεθωριάζουν σε περίπου τρεις έως τέσσερεις ημέρες. Η ιλαρά είναι μεταδοτική για επτά έως οκτώ ημέρες, αρχίζοντας τρείς έως τέσσερις ημέρες πριν να εμφανιστεί το εξάνθημα. Κατά συνέπεια, εάν ένα από τα παιδιά σας έλθει σε επαφή με την ασθένεια, μπορεί τα άλλα να κολλήσουν πριν να αντιληφθείτε ότι το πρώτο παιδί είναι άρρωστο.

Καμιά θεραπεία δεν απαιτείται για την ιλαρά εκτός από την ανάπαυση στο κρεβάτι, υγρά για να αποφύγουμε την αφυδάτωση από τον πυρετό, και calamine lotion ή μπάνια με αλεύρι αραβοσίτου για να ανακουφίσουν τη φαγούρα. Εάν το παιδί υποφέρει από φωτοφοβία θα πρέπει να έχουμε χαμηλό φωτισμό στο δωμάτιο. Οπωσδήποτε, κόντρα στο λαϊκό μύθο, δεν υπάρχει κίνδυνος για μόνιμη τύφλωση εξ’ αιτίας της ιλαράς.

Το εμβόλιο της ιλαράς είναι ένα από τα συστατικά του MMR εμβολίου που δίνεται νωρίς στην παιδική ηλικία. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι ο εμβολιασμός είναι απαραίτητος για να αποτρέψει την εγκεφαλίτιδα από ιλαρά, που λένε ότι εμφανίζεται περίπου μια φορά στις χίλιες περιπτώσεις ιλαράς .Μετά από δεκαετίες εμπειρίας με την ιλαρά, αμφισβητώ αυτήν τη στατιστική και το ίδιο κάνουν και άλλοι παιδίατροι. Ο επιπολασμός ένα στα χίλια, μπορεί να είναι ακριβής για παιδιά που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και υποσιτισμού ,αλλά στις μεσαίες και ανώτερες εισοδηματικές τάξεις, εάν αποκλείσουμε την απλή υπνηλία από την ιλαρά αυτή καθ’ αυτή , ο επιπολασμός της πραγματικής εγκεφαλίτιδας είναι πιθανότατα λιγότερος από 1/10.000 ή 1/100.000.

Αφού σας τρομάξει με την απίθανη περίπτωση της εγκεφαλίτιδας από την ιλαρά, ο γιατρός σας σπάνια θα σας απαριθμήσει τους κινδύνους που συνδέονται με το εμβόλιο που χρησιμοποιεί για να εμποδίσει την εγκεφαλίτιδα. Το εμβόλιο της ιλαράς συνδέεται με εγκεφαλοπάθεια και μια σειρά άλλων επιπλοκών, όπως είναι η υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα, που προκαλεί σκλήρυνση του εγκεφάλου και είναι κατά κανόνα θανατηφόρα.

Άλλες νευρολογικές και μερικές φορές θανατηφόρες συνθήκες που συνδέονται με το εμβόλιο της ιλαράς, περιλαμβάνουν αταξία ( αδυναμία ελέγχου των μυϊκών κινήσεων), νοητική επιβράδυνση, άσηπτη μηνιγγίτιδα, επιληπτικές διαταραχές και ημιπαρέσεις, δηλαδή παραλύσεις που συμβαίνουν σε μια πλευρά του σώματος.

Οι δευτερογενείς επιπλοκές που ακολουθούν το εμβόλιο της ιλαράς μπορεί να είναι ακόμα περισσότερο τρομακτικές. Συμπεριλαμβάνουν εγκεφαλίτιδα, υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, τοξική επιδερμική νεκρόλυση, αναφυλακτικά σοκ, σύνδρομο Reye, σύνδρομο Quillain-Barre, διαταραχές πήξεως του αίματος, νεανικό διαβήτη και ακόμα νόσο του Hodgins και καρκίνο.

Θεωρώ τους κινδύνους που προκύπτουν από το εμβόλιο της ιλαράς απαράδεκτους, ακόμα και αν υπήρχαν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι το εμβόλιο έχει αποτελέσματα- και δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία. Παρ’ όλο που υπάρχει μια ελάττωση στην εμφάνιση της ασθένειας, εντούτοις η κάμψη αυτή άρχισε πολύ πριν να αρχίσει η εφαρμογή του εμβολίου. Το 1958 υπήρχαν περίπου 800.000 περιπτώσεις ιλαράς στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το 1962(τη χρονιά πριν να εμφανιστεί το εμβόλιο) ο αριθμός των περιπτώσεων ελαττώθηκε κατά 300.000. Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν τα παιδιά εμβολιάστηκαν με ένα αναποτελεσματικό εμβόλιο νεκρών ιών, που αργότερα εγκαταλείφθηκε, ο αριθμός των περιπτώσεων έπεσε κατά άλλες 300.000. Το 1900 υπήρχαν 13.3 θάνατοι από ιλαρά σε 100.000 πληθυσμού. Το 1955, πριν από τα πρώτα εμβόλια ιλαράς, το ποσοστό θανάτου από ιλαρά μειώθηκε κατά 97.7% πέφτοντας στους 0.03 θανάτους σε 100.000 πληθυσμού.

Από μόνοι τους αυτοί οι αριθμοί αποτελούν μία δραματική απόδειξη, ότι η ιλαρά εξαφανιζόταν από μόνη της, πριν να εισαχθεί το εμβόλιο της ιλαράς. Εάν δεν τα θεωρείτε αρκετά πειστικά αυτά τα στοιχεία λάβετε υπ’ ‘όψιν τα εξής.

Το 1978 σε μια καταμέτρηση που έγινε σε 30 πολιτείες της Αμερικής περισσότερα από τα μισά από τα παιδιά που έπαθαν ιλαρά, είχαν επαρκώς εμβολιασθεί. Ακόμα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, οι πιθανότητες να πάθει κανείς ιλαρά είναι 15 φορές περισσότερες όταν έχει κάνει το εμβόλιο παρά αν δεν το έχει κάνει Γιατί- μπορεί να ρωτήσετε- λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτά τα δεδομένα, εξακολουθούν ακόμα οι γιατροί να εφαρμόζουν το εμβόλιο; Η απάντηση ίσως πρέπει να αναζητηθεί σε ένα επεισόδιο που συνέβη στην Καλιφόρνια 14 χρόνια μετά την εισαγωγή του εμβολίου της ιλαράς. Η περιοχή του Los Angeles υπέφερε εκείνη τη χρονιά από ,μία σοβαρή επιδημία ιλαράς και γινόταν προτροπή προς τους γονείς να εμβολιάσουν όλα τα παιδιά από έξη μηνών και πάνω, σε αντίθεση με προειδοποίηση της Δημόσιας Υπηρεσίας Υγείας, ότι ο εμβολιασμός των παιδιών κάτω του έτους ήταν άχρηστος και δυνητικά επικίνδυνος.

Παρ’ όλο που οι γιατροί του Los Angeles ανταποκρίθηκαν εμβολιάζοντας κάθε παιδί που έπεφτε στα χέρια τους, μερικοί ντόπιοι γιατροί που ήταν γνώστες των υποψιών για προβλήματα ανοσοποιητικής ανεπάρκειας και των κινδύνων από τους εξασθενημένους ιούς του εμβολίου, προτίμησαν να μην εμβολιάσουν τα δικά τους βρέφη. Σε αντίθεση με τους , ασθενείς τους, που δεν τους πληροφόρησαν, συνειδητοποίησαν ότι οι εξασθενημένοι ιοί που υπάρχουν σε όλα τα ζωντανά εμβόλια και κατ’ εξοχήν στο εμβόλιο της ιλαράς, μπορούν να κρύβονται στους ανθρώπινους ιστούς για χρόνια.

Μπορούν να ενεργοποιηθούν αργότερα με τη μορφή της εγκεφαλίτιδας, της σκλήρυνσης κατά πλάκας και δυνητικά να αποτελέσουν το σπόρο για την ανάπτυξη καρκίνου.

Ένας από τους γιατρούς του Los Angeles που αρνήθηκε να εμβολιάσει το μωρό του ηλικίας 7 μηνών είπε: « Ανησυχώ για το τι γίνεται από τη στιγμή που ο ιός του εμβολίου, όχι μόνο προσφέρει ελάχιστη προστασία εναντίον της ιλαράς, αλλά μπορεί επίσης να παραμείνει στο σώμα και να δραστηριοποιείται με τρόπο για τον οποίο ελάχιστα γνωρίζουμε». Παρ’ όλα αυτά, οι ανησυχίες του για τη πιθανότητα επιπλοκών για το δικό του παιδί, δεν τον οδήγησαν στο να σταματήσει να εμβολιάζει τους μικρούς ασθενείς του. «Σαν γονιός έχω την πολυτέλεια να κάνω επιλογές για τα δικά μου παιδιά. Σαν γιατρός… νόμιμα και επαγγελματικά πρέπει να αποδεχτώ τις υποδείξεις της αρχής όπως ακριβώς πρέπει να κάνουμε για την προσπάθεια εναντίον της γρίπης των χοίρων»

Ίσως είναι καιρός πλέον οι απλοί γονείς να απολαμβάνουν την ίδια πολυτέλεια εκλογής που οι γιατροί και τα παιδιά τους απολαμβάνουν.